Dzień czytelnictwa

Kiedy obchodzimy Dzień czytelnictwa? Żartem mówiąc, to zależy od osoby, niektórzy nigdy… Powstają plany naprawy tego opłakanego stanu rzeczy w dziedzinie czytelnictwa.

Trwa nabór wniosków na 2022 rok w ramach Priorytetu 3 „Narodowego Programu Rozwoju Czytelnictwa 2.0. na lata 2021-2025”. Dyrektorzy placówek wychowania przedszkolnego, szkół i bibliotek pedagogicznych mają czas do 31 października na złożenie wniosków do swoich organów prowadzących. A czy będą rezultaty?

 

A propos dnia czytelnictwa… Podobno ponad połowa Polaków w ubiegłym roku nie przeczytała ani jednej książki. O ile parę lat wstecz tylko dwa procent wykształconych rodaków nie czytało w ogóle, to teraz już kilkadziesiąt procent nie sięga na półkę z książkami. Co możnaby powiedzieć na temat innych grup społecznych, o podstawowym lub średnim wykształceniu? Zauważyć zresztą wypadałoby, o jakich książkach mowa, gdy podnosi się kwestię poziomu oczytania społeczeństwa. Wystarczy prześledzić listy bestsellerów popularnej sieci księgarskiej. Przodują książki beletrystyczne, i to te, które zwane onegdaj pogardliwie były „czytadłami” lub książkami do poduszki. Sagi lodu, śniegu, romansidła, no i kryminały wraz z ogólnie pojętą sensacją. Lubię czytać to co znam, parafrazując słynną wypowiedź z polskiego filmu. Nie sięgamy po nowości, chyba że są to serie typu Harlequin.  

Poziom czytelnictwa w Europie

Nie lepiej jest w innych krajach. To co czytamy, przekłada się bezpośrednio na to w jaki sposób posługujemy się językiem pisanym bądź mówionym, na sposób, w jaki formułujemy wypowiedzi. Badanie blogosfery i mediów społecznościowych w Anglii pokazało, że nastolatki angielskie posługują się 800 słowami. Natomiast - aby bez problemu komunikować się w języku angielskim w środowisku pracy - udowodniono, że potrzeba znać i posługiwać się od tysiącem pięciuset do dwuchtysięcy trzystu słowami.   

 

W przypadki naszej sfery blogowej da się zaobserwować totalne angielszczenie (to taka współczesna – dobrowolna - forma germanizacji) języka polskiego, polegające na bezkrytycznym stosowaniu form zaczerpniętych żywcem z języka angielskiego. Przykłady? Hejty, lajki, słitfocie, spamowanie i trolowanie (poza Internetem to też występuje), nawet w wypocinach dziennikarzyn (bo to nie są dziennikarze) pojawiają się urządzenia „gamingowe”. 

Czy przeczytaliście lektury?

Wracając na początek, jeśli ktoś nie sięgnął w życiu po Dostojewskiego, Mana, Czechowa, Herberta, czy nawet po Reymonta lub Żeromskiego, to jak ma pisać artykuły lub wypowiadać się z użyciem poprawnej polszczyzny? Jeśli przeczytanie Pana Tadeusza lub Faraona (sic!) jest dla niego najwyższym osiągnięciem i wysiłkiem?

Poczta a nieznajomość języka polskiego, czytaj dalej.

To wszystko co napisałem powyżej, dotyczy literatury pięknej. Pamiętam, jako dziecko szukałem w bibliotece książek do czytania, a tu wszędzie literatura piękna i nic do czytania! Dopiero pani bibliotekarka uświadomiła mi, czym jest beletrystyka. Epika, a gdzie liryka? Gdzie czytelnictwo poezji? Ile procent społeczeństwa kiedykolwiek, poza szkołą średnią, sięgnęło po tomik wierszy? O ile gazety z powodzeniem przenoszą się do Internetu (niektóre poczytne tytuły już zrezygnowały z wersji papierowej), to nie potrafię wyobrazić sobie czytania poezji w Internecie. 

Linki internetowe żyją swoim życiem, poczytaj tutaj

Podsumowując : doświadczenie pokoleń minionych pokazuje, iż najlepszym czasem na czytanie ambitniejszych książek jest szkoła. Tak więc powróćmy do szerszego kanonu lektur, polskich i zagranicznych. Odejdźmy od koszmaru , gdzie najambitniejszą lekturą jest Harry Potter, a do kina ze SZKOŁY chodzi się na animacje! Inaczej pa pa języku polski.